Rozdział 2 - "Wymiana uczniowska"

~*~ Kilka dni później.....~*~
      Obudziłam się dzisiaj w wyśmienitym humorze. Gdy poukładałam sobie wszytko w głowie, mój nastrój znacznie się polepszył. Nigdy nie należałam do ludzi, którzy długo tłamsili w sobie smutek. Od dziecka byłam osobą optymistycznie nastawioną do świata. Odrzuciłam kołdrę i poszłam do łazienki, gdzie zrobiłam poranną toaletę. Gdy wróciłam do pokoju, wyciągnęłam pierwsze lepsze ciuchy z szafy - białą bluzkę i krótkie spodenki. Na nogi założyłam moje czarne trampki. Włosy rozczesałam grzebieniem i związałam w wysokiego kucyka. Wytuszowałam rzęsy i pomalowałam usta błyszczykiem. Ubrana zbiegłam do kuchni gdzie reszta domowników siedziała już przy stole i jadła śniadanie:
- Hej! - przywitałam się, siadając do stołu. Nasypałam sobie płatków do miski i zalałam je mlekiem. Rzadko kiedy rozmawiałam o czymkolwiek z rodzicami przy śniadaniu. Zazwyczaj każdy z nas pogrąża się we własnych myślach i je swoje śniadanie. Gdy skończyłam pożerać płatki, pobiegłam do łazienki. Umyłam zęby i wstąpiłam do swojego pokoju i zabrałam plecak. Wyciągnęłam z niego mój zeszyt od fizyki, jednocześnie wychodząc z domu. Szłam spokojnym spacerkiem w stronę szkoły powtarzając na sprawdzian z fizyki. Usłyszałam za swoimi plecami, jak jakiś kierowca trąbi. Jako, że jestem ciekawa, odwróciłam się i szybko tego pożałowałam. To na mnie trąbił kierowca czerwonego kabrioletu. A za kierownicą siedział nikt inny jak Conor. Odwróciłam głowę i wróciłam do powtarzania swoich notatek. Auto zrównało się ze mną i usłyszałam głos, który tak bardzo pragnę zapomnieć:
- Vicky, wsiadaj podrzucę cię!
- Przejdę się! - odburknęłam. Czy on myśli, że podwiezie mnie do szkoły i wszystko będzie dobrze? Gówno! Dlaczego nie podwiezie swojej cizi?
- Hej! Chce z tobą porozmawiać i oddać twoje rzeczy! - zatrzymałam się gwałtownie i spojrzałam na niego. A ty idiotko miałaś nadzieje, że chce cię szczerze przeprosić. Wsiadłam to tego przeklętego samochodu i skrzyżowałam ręce na piersi. Robię to tylko po to, by odzyskać kilka swoich ciuchów. Conor spojrzał na mnie z uśmiechem błąkającym się na ustach. Poczułam nagła ochotę by uderzyć go w twarz i zetrzeć mu ten uśmieszek. Sięgnął do kieszeni i podał mi naszyjnik:
- Wszędzie go szukałam.... - wymamrotałam:
- Zostawiłaś go na stoliku nocnym...
- Tak, teraz już sobie przypomniałam... - patrzyłam przed siebie. Jedyne o czym teraz marzyłam to dotarcie do szkoły bym mogła wysiąść:
- Vicky wiem, że masz do mnie żal o to wszystko ale nie planowałem...
- Nie chce tego słuchać....
- Nie rozumiesz. Chcę byśmy mogli się kumplować...
- Co? - spojrzałam na niego jak na idiotę. On myśli, że po tym wszystkim będę mogła traktować go jak kolegę? To jest jakiś żart...
- Po prostu nie chcę zrywać z tobą znajomości. Nadal możemy się kolegować. Napić się na imprezie razem piwa.. - piwem to ja ci mogę chlusnąć w twarz, jaki on jest głupi -... i wiedz, że jak będziesz potrzebowała pomocy to zawsze ci pomogę... - zamknęłam oczy. W tym momencie chciałam mu wszystko wykrzyczeć, zwłaszcza to że mam w dupie jego pomoc. I wolałabym umrzeć niż prosić go o cokolwiek. Wzięłam głęboki oddech:
- Chcesz mieć ze mną przyjacielskie stosunki, okey. Ale to wszystko na co możesz liczyć...
-Ja nadal do ciebie coś czuję... -wyznał. Przygryzłam wargę by stłumić jęk. To wszystko robiło się coraz bardziej pokręcone. Podjechaliśmy pod szkołę. Odetchnęłam z ulgą:
- Dzięki za podwózkę... - wymamrotałam:
- Vicky... -odwróciłam się i nim zdążyłam cokolwiek zrobić, jego usta znalazły się na moich....
*Oczami Claudii*
       Razem z dziewczynami skierowałam się na parking. Conor przysłał mi rano esemesa, że nie podjedzie po mnie bo ma sprawę do załatwienia. Dostrzegłam kabriolet, ruszyłyśmy w jego stronę. W połowie drogi zatrzymałam się z otwartymi ustami. Conor i ta zdzira całowali się w jego samochodzie. To taką sprawę miał do załatwienia - pomyślałam. Zrobiłam krok w ich stronę, jednak poczułam czyjąś rękę na ramieniu:
- Nie rób sceny. Wycofajmy się póki nas nie zobaczyli...  - zaklęłam siarczyście pod nosem, jednak posłuchałam. Wycofałyśmy się i weszłyśmy do szkoły. Wtedy rzucił mi się w oczy kolorowy plakat, przyklejony na ścianie. Podeszłam do niego i szybko przeczytałam. Odwróciłam się do dziewczyn:
- Dziewczęta, chyba czeka nas wizyta u pani dyrektor...
- Co? Po co?
- Musimy komuś załatwić wylot z tej szkoły w jedną stronę.... - razem z dziewczynami poszłam do gabinetu dyry. One zostały pod drzwiami, a ja weszłam do sekretariatu:
- Dzień dobry, pani Jones.... - przywitałam się - .. jest może pani dyrektor?
- Jest teraz sama., możesz wejść.
- Dziękuję... - zapukałam do drzwi i nacisnęłam klamkę i weszłam do środka:
- Claudia! Dziecko coś ci się stało?
- Nie proszę pani. Jestem w sprawie wymiany uczniowskiej.. - machnęłam ręka obojętnie:
- Och, siadaj... - kobieta wskazała ręką na krzesło na przeciw jej biurka. Usiadłam posłusznie i uśmiechnęłam się do niej słodko:
- W mojej klasie jest bardzo zdolna dziewczyna. Pomyślałam, że ta wymiana uczniowska będzie dla niej czymś wspaniałym!
- A jak się nazywa? - zapytała:
- Victoria Justice...
- Tak, wiem już która. Bardzo zdolne dziecko, zastanawiałam się nad nią ale...
- Nikt bardziej nie nadaje się na tą wymianę, niż Victoria! Niech pani to przemyśli...
- No dobrze, zmykaj na lekcje... - wyszłam z gabinetu. Teraz muszę czekać tylko na ogłoszenie tego, kto jedzie. Dziewczyny spojrzały na mnie wyczekująco, uśmiechnęłam się do nich tylko i poszłyśmy do klasy....
***********************************************************************************